На Католичката Конференција во Рим, Апостолот промовира човечко достоинство

Elder D. Todd Christofferson of the Quorum of the Twelve Apostles of The Church of Jesus Christ of Latter-day Saints talks with a Catholic priest on the rooftop terrace of the Pontifical University of the Holy Cross in Rome, Italy, where he participated in a conference with scholars and theologians on the topics of infinite dignity, human freedom, and the place of law on Tuesday, September 23, 2025

На универзитетската конференција во Рим за човечко достоинство, Старешина Д. Тод Кристоферсон ги фокусираше своите забелешки на три клучни католички документи во контекст на Христијанството и плуралистичко општество.

Говорејќи во вторник, 23 септември 2025, Апостолот на Црквата на Светците од Подоцнежните Дни цитираше опширно од „Дигнитас Инфинита“ (декларација за човечко достоинство од 2024), „Дигнитас Хумамнае“ (еден трактат од 1965 од Папата Павле VI за верска слобода) и „Рерум Новарум” (порака од 1891 година од Папата Лео XIII за достоинството на работниците).

„Како ученици на Христос, ја имаме светата одговорност да се залагаме за човечко достоинство, морално право на слобода на избор, и верски плурализам“, кажа пред публиката Старешина Кристоферсон за време на панел дискусијата на Папскиот универзитет на Светиот Крст. „Јас имам длабоко разбирање за посветеноста на Католичката Црква за овие концепти и за споделените вредности на нашите две земји“.

Конференцијата беше коспонзорирана од Меѓународниот центар за правни и верски студии на универзитетот „Брингам Јанг“.

 

Дигнитас Инфинита

„Дигнитас Инфинита“, темата на конференцијата, тврди дека „Секое човечко суштество поседува бесконечно достоинство, својствено за самата негова природа, кое надвладева во и над секакви околности, состојби или ситуации со кои може да се соочи“.

„Оваа бесконечно достоинство создава одговорност за секое човечко суштество да го третира секое друго човечко суштество со љубов и почит“, вели Старешина Кристоферсон. „Ова не е апстрактна должност. Вкоренета е во личноста и примерот на Исус Христос“.

Старешина Кристоферсон сподели дел од учењата на Светците од Подоцнежните Дни на оваа тема. Тој го цитираше починатиот Претседател М. Расел Балард, кој кажа дека најважниот идентитет на секоја личност е верувањето дека секој човек е Божје чедо.

„Разбирајќи ја оваа вистина — во вистинската смисла на зборот и прифаќајќи ја—може да ви го промени животот” рече Претседателот Балард во 2020. „Таа ви дава извонреден идентитет што никој не може да ви го одземе. Но повеќе од тоа, таа треба да ви даде огромно чувство на вредност и чувство за вашата бескрајна достојност“.

Старешина Кристоферсон вели дека повикот „Дигнитас Инфинита“ да се сака Бог и да се живее во мир со другите длабоко резонира со него како следбеник на Исус Христос.

„Јас сум длабоко благодарен за овој документ и неговото потврдување на евангелските вистини, што ни дава потсетник на Христовата божественост и нашите одговорности како Негови ученици“, вели Старешина Кристоферсон. „Јас сум исто така благодарен за овој конкретен концепт на човечко достоинство, кој помеѓу многу други, јасно и длабоко е насочен не само кон вистината што ја создаваме во ликот на Бога, туку и кон Исус Христос како наш егземплар и наш Искупител“.

Дигнитас Хумана

Вториот документ кој Старешина Кристоферсон го анализираше беше „Дигнитас Хумана“. Ова е „монументално достигнување во историјата на верската слобода“, вели тој.

„[Ова] е значајно толкување на човечкото достоинство како основа за правото на верска слобода и за општествените одговорности што сите ние ги имаме во заштита и промоција на овие свети права“, кажа Апостолот. „Што е уште побитно, ‘Дигнитас Хуманае’ препознава дека споделената одговорност за промовирање и заштита на верската слобода лежи во владите и поединците“.

Еден од плодовите за верска слобода е да им се дозволи на луѓето да го практикуваат своето право на слободен избор, вели Кристоферсон. Иако и Црквата на Исус Христос на Светците од Подоцнежните Дни и Католичката Црква разбираат дека ова значи дека некои луѓе ќе изберат други патишта, и двете вери поучуваат за потребата од цивилизираност и покажување на разбирање за изборот на другите.

„‘Дигнитас Хуманае’ нé советува да ја бараме и да живееме според божествената вистина, да ги охрабруваме нашите влади да го заштитат неприкосновеното право на верска слобода, да се однесуваат кон нашите браќа и сестри ‘праведно и цивилизирано’, почитувајќи ги правата на сите, и исполнувајќи ја нашата одговорност кон сите“, вели Старешина Кристоферсон. „Се согласувам со изјавата на Папата Павле VI дека ‘со цел односите на мир и хармонија да се воспостават и да се одржат мирни во рамки на целото човештво, неопходно е да се обезбеди верска слобода насекаде, со ефикасна уставна гаранција дека ќе биде покажана почит за високата должност и право на човекот слободно да го води својот верски живот во општеството’.“

Рерум Новариум

Последниот документ што го разгледа Старешина Кристоферсон беше „Рерум Новарум“, пасторско писмо од Папата Лео XIII од 1891година во кое се зборува за правата и должностите на капиталот и трудот како одговор на дебатите од тоа време помеѓу социјалистите и капиталистите.

 

Папата вешто застана над партизанската борба фокусирајќи се на принципите на должност, труд, доблест и милосрдие, вели Старешина Кристоферсон. Тој, исто така, забележа како Папата ги нагласил „вродените морални вредности на човекот и важноста да се постапува достоинствено со сите луѓе.

„Во денешно време подеднакво е важно“, вели Старешина Кристоферсон, „да се залагаме за решавање на проблемите, но во исто време да одбиеме да се здружиме со екстремизмот од било која страна“. Верските водачи се критичкиот глас во јавните дискусии, додаде тој.

„Конфликтите во рамки на општествата ширум светот имаат потреба од внимание на верските водачи“, вели Старешина Кристоферсон. „Фокусот на споделеното достоинство на сите човечки битија од сите страни, од сите конфликти, ќе не одведе кон помирољубиви, поисполнети со љубов, и потолерантни општества“.

Старешина Кристоферсон потоа го цитираше реторичкото прашање поставено од Папата Лео XIII во своето писмо:„Зарем не е очигледно дека, онаму каде општеството било проткаено со идеи како овие [од светите писма], горките несогласувања би морале брзо да престанат?“

Во неговите завршни зборови, старешина Кристоферсон го привлече вниманието на присутните на Католичката конференција со неодамнешните коментари за човечкото достоинство и миротворството дадени од Претседателот Нелсон во списанието TIME.

„Секој од нас има наследена достојност и достоинство. Верувам дека сите ние сме деца на еден сакан Небесен Отец“, напиша Претседателот Нелсон. „Но без разлика на вашата верска припадност или духовност, препознавањето на вистината што лежи во основата на ова верување дека сите заслужуваме достоинство е ослободувачко, таа носи емоционален, ментален и духовен еквилибриум. … Еден век искуство ме поучи на едно нешто со сигурност: лутината никогаш не убедува, непријателството никогаш не лекува, а конфликтите никогаш не водат до трајни решенија. … Доколку ги прифатиме овие вечни вистини — почитувајќи ја нашата сопствена достојност, однесувајќи се кон другите со достоинство, и грижејќи се за нашите семејства — нашите животи, и нашиот свет, ќе бидеме постабилни и порадосни“.

Во името на Претседателот Нелсон, Старешина Кристоферсон понуди сочувство по повод смртта на Папата Франциско. Тој исто така и честиташе на Католичката Црква за изборот на Папата Лео XIV.

 

Целта и Влијанието на Конференцијата

Конференцијата беше соработка помеѓу тројца луѓе: Артуро Белок, професор по морална теологија на Папскиот универзитет на Светиот Крст; Андреа Пин, професор по компаративно јавно право на Правниот факултет на Универзитетот во Падова; и Брет Шарф, директор на Меѓународниот центар за правни и религиозни студии на Универзитетот Брингам Јанг.

Пин, католик, беше особено задоволен кога Шрафс, Светец од Подоцнежните Дни му пристапи за да дознае нешто повеќе за документот „Дигнитас Инфинита“ од 2024.

„[Кога тој праша, јас помислив] тоа беше прекрасен мост“, рече Пин. „Некој кој не од мојата Црква и не е во здружението кое го објави тој документ да каже: „Јас сум заинтересиран за тоа, мислам дека ние може да дискутираме во врска со тоа како пријатели и како научници.’ Мислев дека човековото достоинство повторно почнува да си ја врши својата работа.

Белок го потврди поширокиот интерес што го предизвика оваа тема, прецизирајќи дека „Дигнита инфинита“ „пробуди толку голем интерс во многу области“ и претставува „Првиот чекор кон континуиран дијалог“. Овонеделната конференција беше еден од начините на започнување на дијалогот.

„Ние сé уште ќе имаме многу разлики околу тоа како да се решат конкретните социјални проблеми, но како човечки битија имаме потреба од пронаоѓање на заедничка основа за да може да зборуваме во врска со овие заеднички теми“, рече Белок. „Идеата [на оваа конференција] беше всушност да се најде заедничка основа и да се разговата до кој степен концептот на човечко достоинство е корисен или може да послужи како заедничка основа да се започне со разговор за овие проблеми на конструктивен и објективен начин“.

Шарф сподели слични мисли, фалејќи го глобалното раководство на Католичката црква во однос на човековото достоинство.

„Да се соработува заедно со нив е толку продуктивно и толку значајно за градење на разбирање а и соработка“, вели Шарф. „Соработката со разни партнери во Католичката црква има совршена смисла, бидејќи и тие се длабоко посветени на принципите на човечкото достоинство“.

Шарф кажа дека фокусирањето на човечкото достоинство е клуч бидејќи помага различни култури да ја разберат важноста на верската слобода.

„Доколку се грижите за човековото достоинство, ќе стигнете до верската слобода“, вели Шарф. „Но, во Муслиманскиот свет, на пример, верската слобода може да изгледа како странски концепт, како западњачки концепт. Но тоа не е така, всушност човечкото достоинство е многу важен концепт во Куранот. Затоа, ако кажете: „Ајде да зборуваме за човечко достоинство’, тогаш градите мост што води кон разговори за верската слобода“.

Во едно интервју по конференцијата, Старешина Кристоферсон кажа дека настанот ќе има позитивно влијание во месеците и годините што претстојат.

„Тоа е како камен фрлен во езерце што создава бранови, што траат долго време на многу места поголем дел од времето, и влијаат врз луѓето кои можеби денес не се свесни за тоа што се случува“, вели Апостолот. „Се обидов да нагаласам дека нашата бесконечна вредност е поврзана и со искупувањето на човекот преку Исус Христос, Неговото помирување, и што тоа значи за нашата крајна судбина. Нашата крајна достојност е поврзана со нашата крајна судбина на бесмртност и вечен живот. Неговата милостивост и Неговото помирување се клуч за достоинството, достојноста што ја има секоја душа, без разлика каде и кога живее“.

Старешината Д. Тод Кристоферсон, член на Кворумот на Дванаесетте апостоли на Црквата на Исус Христос на светците од подоцнежните дни, се сретна во среда, 24 септември 2025 година, во Рим, Италија, со Неговата Еминенција кардиналот Џорџ Кувакад, префект на Ватиканската дикастерија за меѓурелигиски дијалог. Присутни беа и старешината Емануел Петрињани, член на Обласните Седумдесетмина, и Брет Г. Шарфс, директор на Меѓународниот центар за проучување на правото и религијата при Правниот факултет на Универзитетот „Брингам Јанг“.

Кардиналот Ковакад

За време на престојот во Рим во среда на 24 септември, Старешина Кристоферсон имаше приватна средба со Неговата еминенција Џорџ Ковакад, перфект за Папската дикастерија за меѓурелигиски дијалог на Католичката Црква.